ΤΟ «ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΛΠΙΔΩΝ» ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Άρθρο στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή«

Μέσα από μια βαθιά “απελπισία” και ΟΧΙ με ψεύτικες ελπίδες μπορεί να προκύψει μία ακτίδα φωτός

Κατ’ αρχάς, μία εξήγηση που απευθύνεται σε όλους εκείνους τους φίλους και συναγωνιστές μας, που κρίνουν την “γραμμή” μας, τον τρόπο με τον οποίον παρουσιάζουμε τα γεγονότα τουλάχιστον μη δημοφιλή: Οφείλουμε να λέμε την Αλήθεια. Δεν είμαστε «κινδυνολόγοι» γιατί αυτό μας αρέσει, απλά οι κίνδυνοι αντικειμενικά υπάρχουν και έχουμε χρέος να τους αναδεικνύουμε και να τους αποκαλύπτουμε. Σκοπός μας δεν είναι να διασκεδάσουμε κανέναν, ούτε και με παχιά λόγια να καλλιεργήσουμε ψεύτικες και μάταιες ελπίδες.

Οι άνθρωποι που ακολουθούν μια τέτοια γραμμή ανήκουν σύμφωνα με την άποψή μας στις εξής κατηγορίες: Α) Καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες γιατί πολύ απλά, όντας αφελείς (για να μη πω βλάκες) τις πιστεύουν. Β) Έχουν μία άποψη για την Ιστορία σχεδόν παραθρησκευτική, άποψη που υποστηρίζει ότι ούτως ή άλλως θα γίνει το θαύμα και θα εμφανιστεί ο από μηχανής θεός! Όμως εδώ δεν παίζεται καμμία Αρχαία Ελληνική Τραγωδία και δεν υπάρχει κανένας από μηχανής θεός. Γ) Υπάρχουν και αυτοί που σκόπιμα καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες, σκόπιμα καλλιεργούν μια εικονική πραγματικότητα, έχοντας σαν στόχο τους τον εφησυχασμό του λαού, επαληθεύοντας πλήρως αυτό που είχε πει ο Μέγας Ναπολέων ότι κολακεύοντας έναν λαό, είναι που προπαντός τον καταστρέφεις. Δ) Τέλος, υπάρχουν και αυτοί, που καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες όπως οι αστρολόγοι των μεταμεσονυκτίων τηλεοπτικών σταθμών γιατί οι ψεύτικες ελπίδες είναι πάντοτε δημοφιλείς.

Εμείς σαν Κίνημα, δεν επιλέξαμε και δεν πρόκειται να επιλέξουμε ποτέ αυτό το ολισθηρό μονοπάτι. Γιατί τα αντικειμενικά δεδομένα μας δείχνουν ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το Έθνος μας, κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρος είναι. Πριν αναφερθούμε σε αυτό, θα πούμε ότι το «εμπόριο ελπίδων» δεν είναι έργο μόνον των μικρών, αλλά και των μεγάλων της δημόσιας ζωής αυτής της χώρας.

Για την ευημερία του 2008 μιλούσε ο Σημίτης και προσπαθώντας να εμφανιστεί κάπως περισσότερο σοβαρός για το 2010 ο Καραμανλής. Εν τω μεταξύ, η εθνική οικονομία συνεχίζει να καταρρέει… Προσοχή, η εθνική οικονομία καταρρέει, δεν καταρρέουν ούτε οι καπιταλιστές, ούτε οι σπεκουλαδόροι, ούτε και οι αριθμοί και εθνική οικονομία είναι η παραγωγή που μειώνεται, οι αγρότες που εξαφανίζονται, τα εργοστάσια που κλείνουν, οι νέοι που είναι άνεργοι σε ποσοστό 50%, οι ναυτικοί που κάνουν δουλειές του ποδαριού στην ξηρά γιατί την δουλειά τους την κάνουν Πακιστανοί και Φιλιππινέζοι, όλα αυτά είναι η εθνική οικονομία δεν είναι τα κέρδη των τραπεζών, ούτε ο δείκτης του χρηματιστηρίου, που και αυτός όλοι γνωρίζουμε πόσο βρώμικο παιχνίδι έπαιξε τα τελευταία χρόνια εις βάρος της εθνικής οικονομίας της Πατρίδος μας.

Σε όλα αυτά να προσθέσουμε τον δημογραφικό μαρασμό, το γεγονός ότι ο Ελληνισμός πεθαίνει, να μιλήσουμε για τους Τούρκους που θέλουν το Αιγαίο, τους Σκοπιανούς που θέλουν την Θεσσαλονίκη και τους Αλβανούς που θέλουν Κέρκυρα και Θεσπρωτία; Ή να μιλήσουμε για τα εκατομμύρια των ξένων, που έχουν έλθει και είτε με την θέλησή τους, είτε όχι, είναι ο κρίσιμος παράγοντας, που θα διαλύσει κυριολεκτικά μέσα στις επόμενες δεκαετίες το εθνικό μας κράτος; Αυτά λέει η σκληρή και αντικειμενική πραγματικότης. Και όσοι πιστεύουν ότι με ασπιρίνες μπορούν να θεραπεύσουν έναν καρικινοπαθή, λένε ψέματα, είτε γιατί είναι απατεώνες, είτε γιατί είναι ψευτοπροφήτες της συμφοράς, είτε γιατί πληρώνονται για να εξαπατούν τον λαό.

Δάσκαλους και Στρατιώτες χρειάζεται το Έθνος. Με αυτούς θα μπορέσει και πάλι να σηκώσει το κεφάλι του, αλλά για να υπάρχει Έθνος πρέπει να υπάρχει Αίμα Ελληνικό και το Ελληνικό Αίμα χάνεται… Πώς λοιπόν, μπορεί κανείς να ελπίζει ότι εύκολα και απλά με μια προκήρυξη, με ένα τηλεοπτικό διάγγελμα, με μία ψήφο είναι δυνατόν να διορθωθούν τα πράγματα; Έπειτα ας μη ξεχνούμε ότι ο λαός μας έχει πικρές εμπειρίες πρόσφατες. Ποιος δεν θυμάται τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που κρατώντας Γαλανόλευκες διαδήλωσαν στις πόλεις της Ελλάδος, απαιτώντας το δίκαιο της Ιστορίας μας για την Μακεδονία; Ποιος δεν θυμάται τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που ξεσηκώθηκαν και είπαν όχι για τις σιωνιστικές ταυτότητες; Και τι έγινε; Τίποτε! Γιατί τα εκατομμύρια χωρίς ηγεσία αποφασισμένη να κτυπήσει την γροθιά στο μαχαίρι, είναι ένα τίποτε.

Και αν υπάρχει μία μοναδική παρηγορία, η Ιστορία και αυτήν κοιτάνε να την ξεριζώσουν από την μνήμη του λαού μας. ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ δείχνει ότι μόνο μέσα από μια βαθιά “απελπισία” και όχι με ψεύτικες ελπίδες μπορεί να προκύψει μία ακτίδα φωτός. Δεν βλέπετε ότι μόνον με τα λόγια του Κωστή Παλαμά από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου «Κι είπες φωτιά να κάψω τον παράδεισο και είπες νερό την κόλαση να σβήσω» είναι δυνατόν να παρομοιασθεί η σημερινή κατάσταση; Δεν βλέπετε ότι μόνον μέσα από ένα αίσθημα βαθιάς απελπισίας είναι δυνατόν να γεννηθεί η ζωογόνος για το Έθνος μας οργή;